تداخل مصرف کود روی با سایر ترکیبات
در هنگام استفاده از کود سولفات روی بایستی تداخل مصرف این کود را با سایر ترکیبات مورد مصرف گیاه در نظر بگیرید تا جذب روی برای گیاه دچار مشکل نشود. در ادامه ترکیباتی که برای استفاده همزمان با کود روی توصیه نمی شوند آورده شده است. لازم به ذکر است میزان و نحوه مصرف هر کود بایستی با نظر کارشناس و مطابق با نتایج آنالیز خاک و شرایط گیاه صورت بگیرد.
- کودهای فسفره
دلیل:
روی و فسفر می‌توانند برای جذب در ریشه‌های گیاه رقابت کنند. زمانی که سطح بالای فسفر اعمال می‌شود، می‌تواند روی را در خاک رسوب دهد و در نتیجه دسترسی آن به گیاهان کاهش یابد. این موضوع به‌ویژه در خاک‌هایی که به‌طور طبیعی دچار کمبود روی هستند، مشکل‌ساز است؛ زیرا فسفر اضافی می‌تواند علائم کمبود روی را تشدید کند و منجر به رشد کند و عملکرد ضعیف محصولات شود.
داده‌های فنی:
مطالعات نشان داده‌اند که کاربرد کودهای فسفره مانند فسفات مونوآمونیوم (MAP) یا فسفات دی‌آمونیوم (DAP) می‌تواند دسترسی روی را به‌طور قابل توجهی در ناحیه ریشه کاهش دهد. تشکیل کمپلکس‌های روی-فسفر، حلالیت یون‌های روی را محدود می‌کند و منجر به کاهش جذب روی توسط گیاهان می‌شود.
مراجع:
– Fageria, N. K., & Baligar, V. C. (2005). “Enhancing Nitrogen Use Efficiency in Cereal Crops.” *Communications in Soil Science and Plant Analysis*, 36(1-3), 161-177.
– Hacisalihoglu, G., & Ozturk, L. (2006). “Zinc Deficiency and the Importance of Phosphorus.” *Plant Nutrition and Soil Science*, 169(3), 249-257.
- کودهای کلسیم‌دار
دلیل:
کلسیم می‌تواند با روی ترکیب‌های نامحلول تشکیل دهد و در نتیجه دسترسی آن در خاک کاهش یابد. کودهایی مانند نیترات کلسیم یا گچ می‌توانند سطح کلسیم خاک را افزایش دهند که می‌تواند جذب روی توسط گیاهان را مختل کند، به‌ویژه در خاک‌های قلیایی.
داده‌های فنی:
تحقیقات نشان داده‌اند که وجود کلسیم اضافی می‌تواند جذب روی را با ایجاد رقابت در غشای ریشه‌ها مهار کند. حلالیت روی در محلول خاک در حضور غلظت‌های بالای کلسیم کاهش می‌یابد و منجر به کمبود آن می‌شود.
مراجع:
– Alloway, B. J. (2008). “Zinc in Soils and Crop Nutrition.” *International Zinc Association*.
– O’Connor, J., & McCarthy, G. (2006). “Influence of Soil Calcium on Zinc Availability.” *Soil Science Society of America Journal*, 70(4), 1117-1122
- کودهای سولفوری
دلیل:
سطوح بالای سولفور از کودهایی مانند سولفات آمونیوم یا سولفات پتاسیم می‌تواند منجر به افزایش اسیدیته خاک شود. این تغییر در pH می‌تواند به طور منفی بر دسترسی روی تأثیر بگذارد، زیرا حلالیت روی به pH بستگی دارد. در شرایط بسیار اسیدی، حلالیت روی افزایش می‌یابد، اما اگر ترکیبات سولفوری باعث نوسانات ناگهانی pH شوند، روی ممکن است به مرور زمان کمتر در دسترس باشد.
داده‌های فنی:
مطالعات نشان داده‌اند که یون‌های سولفات می‌توانند با روی کمپلکس تشکیل دهند و در نتیجه دسترسی آن را کاهش دهند. حفظ pH متعادل برای حفظ دسترسی به مواد مغذی در خاک، از جمله روی، حیاتی است.
مراجع:
– Mullen, R. E., & Tyndall, J. A. (2006). “The Effects of Soil pH on Nutrient Availability.” *Agronomy Journal*, 98(4), 1149-1156.
– Rengel, Z. (2008). “Zinc Nutrition in Soils and Plants.” *In: Zinc in Soils and Plants*, 1-18.
نتیجه‌گیری
درک تعاملات بین روی سولفات و دیگر کودها برای مدیریت مؤثر مواد مغذی در کشاورزی حیاتی است. اجتناب از کاربرد همزمان این کودهای غیرقابل سازگاری می‌تواند به بهینه‌سازی دسترسی روی کمک کند و سلامت و عملکرد محصولات را بهبود بخشد. همیشه قبل از اعمال کودها، در نظر گرفتن آزمایش خاک برای تنظیم شیوه‌های مدیریت مواد مغذی بر اساس نیازهای خاص خاک و محصول توصیه می‌شود.
